Қорықтым

Мен қорықтым,ғашықтықтан қорықтым! 
Жүректен ұшқан,сезімімнен қорықтым! 
Қорқа қорқа,мына өмірде адам боп! 
Қорқа қорқа шын сүюді де үйрендім! 
Көрінседе қарсы алдымнан бұлты күн. 
Жанбыр жауа ма?деп өзімде қуандым! 
Жанбыр жауса мұңымды бір шаятындай...
Алсін-алсін соқан назік жүрегімді, 
Бір бақытта мангі мені орайтындай! 
Бақыт іздепте жүргенімде көкте мен. 
Көкте емес,жерде сағанда жолықтым! 
Көргенде өзіңді,дірілдедім,сенбедім! 
Сенбедім,саған мен көніл бөлмедім! 
Күнде өзім қорқыныштан ұйықтамай! 
Ұйқым қашыпта жүргенімде жолықтым. 
Қорқып жатып тас көзімді жұмып ап! 
Жастыққа басымды салып ұйықтап кетім.
Біреу келіпте түн ортасында оятқан, 
Мені оятқан,тәтті ұйқымнан сенба едің! 
Неге ояттың,неге ояттың,сен тым ерте, 
Қызық еді түсімдегі,қызық көргенім, 
Қызық еді,түсімде семен ау жүргенім. 
Қорқу деген жоқ еді,менде де күлемін! 
Сайран салып,алдыңда өзіңді құшақтап, 
Көкірегім тасыды ғой!шіркін қандарым. 
Өзімдегі бұл сезімді жазу үшін менде, 
Жүрек керек қой,керек жоқ қорқыныштың!!!!!!