Мен сені әліде,талай сағындырам.
Сағындырыпта? өзіме бағындырам,
Жанымнан мангі,кетпейтіндей қып!
Кетпеші деген,сөздерге құмар қылам!
Жанарынан,көзжасынды сенің ағызам!
Мұхит қып!теңіз қылыпта? толқытам!
Ақ жауындай қылып,жасынды ағызам!
Сонда сен мені,әйтеуір сағынасың.
Кешірші депте,сен маған өкпелейсің!
Сен менің өмірімді,сөкенін не дейсің?
Сол кезде,саған ешқашан қарамаймын!
Қарамай!қазірге күйімдей жаралаймын,
Жанарыннан сенің!құржасты ағызамын,
Алдынды орапта?сені аяусыз құлатам!
Сол кезде,сен маған жалынышты боп!
Көнілімді жұбатшы деп,қарайлайсың.
Керек емес сенен басқа-ау?ешкім де?
Сен үшін жаралымын,мен бір күйде?
Деп жылаумен сен,қамылып қайтасың.
Менен ғана,бақытынды сен, тосасың.
Мендегі де,қайран мынау? жүректің!
Қадірін,сол кезде ғана?сен ұғынасың?!
Нуртас Абилов Болатұлы
