Оралмадың

Сол кеткенен сендағы әлі,оралмадың, 
Қайтқан құстар тобына да,қосылмадың, 
Тасқа мұң мендағы өзім,жазып жүрмін, 
Қағаздарым бұл кундері-ау?таусылғалы. 
Төзімім шамдай бітті ғой!қара жаным! 
Қаратасқа тірідей,сенде,орадың жаным, 
Ұйықтай алмай,ұйқым қашып қара таста, 
Мұң жазып отырамын,сендеп кәрі ағашқа? 
Біймалім кеште,оянамын шөп қыймылынан. 
Сен бе?деп қаламын келген,елеңдеумен. 
Сарығып денем қатып,менің,көлденемнен, 
Шаршадым өзің деп жүрген,күндерімнен, 
Сансыз сан жаққа-ау кеткен ойларымнан, 
Арылада,алмай қойдым ғой!елестеріңнен 
Көз жанарым қарап,талды ғой тосуменен, 
Сен бірақ сол кеткенен әліде,оралмадың, 
Бәйшешек атқан мынау көктем күндерінде, 
Жүрекке мангі қуанышта,әтең сыйламадың, 
Қыстың мынау аязды,қыңырлы кештерінде, 
Беймалім сезімдер лаулап күшке енгенде? 
Сырқырап боранда ұйтқып ұлып соқанында? 
Кәрі қасқырша жатырмында,ұлып апанымда! 
Оранып аққарға,ақкөрпе?мынау жастығыма? 
Әлімдіде,құртып қылшылдаған жастығымда? 
Аларым жоқ қой!төзімім көп!берерім аз? 
Сені күтуде қудайдын маған жазғаныма?