Сен қайда жүрсің!
Мені осынша сағындырып!
Жүрегімді лаулатып жалын қылып!
Жалындаған жүрегімді отқа тығып,
Мен сені,қарап жүрмін тынбастан!
Ағаштардын арасында сағым қылып!
Желмен айдап жапырақтарды ұрып!
Сен қайда жүрсің!
Мені осынша жалындырып!
Көзімнен жас,мангі тамшы қылып,
Тамшыларым айналды-ау?сағынышқа,
Бір күні оралардеп баладай күтіп.
Мен сені тағатсыз қарап жүрмін!
Қарақатай көздеріңді мөлдіреген,
Қайта көруге,мен құмартып жүрмін!
Сен қайда жүрсің!
Мені осынша сүйдіріп!
Құлаған жүрегімді отқа күйдіріп! Амалсыздан суретіңе қарап қоям,
Енсоңғы рет,қолымда қалып қойған.
Мен сені іздеп жүрмін! Шығады-ау?деп бұлтардын арасынан,
Бұлташылып күн ұясынан шықан кезде?
Сен деп қаламын маған күлімсіреген.
Сен қайда жүрсің!
Мені осынша күтіріп!
Суық күнде жолынды тостырып, Қарауменен жүрмін жолдарыңды, Ен соңғы жүрген соқпағыңды, Мейлі мен,күте берем асыға, Сен келеді деп өзімше сарылып
Нуртас Абилов Болатұлы
