Жыр жазып, саған арнап өрнектедім,
Жүрегім ауыр, сағыныштан селт етті,
Кетіріп жүрмін басқаларға берекемді,
Көп күтім сенен келер телефон үнді.
Телефон деген жанды алып күтіреді,
Ондайда таңда атпайды кеш кірмейді.
Телефон шалуды ұмытың сен бәлкім,
Әлде сен,ұмытыңба менін нөмерімді.
Телефоным таңертең шырылдамады,
Бәлкім түсте шырылдар деп кыялдадым.
Түс кетті кеште болды жаным аласұрып,
Аядай төрт бөлмеге қалдым ау қамалып.
Түн болды,ұйқым қашты мүлдем менен,
Осындай күнде әуре күнде бір күтемін,
Атыңды шақырып қайталап түн ішінде,
Мен байғұс құс емеспін ғой пендемін.
Осылай күндер өтті тосумен қаншалаған,
Күн санап өршіп барады дертім мынау....