Ен қуанышты,өмірдегі менің сатерім,
Саған арнап,өлен жазған кештерім,
Ұйқыссыз,жаза қыйналып қолым талып,
Жаза жаза қаламымның сиясы бітіп,
Ақ парақпе, жақындасып жолдас боп!
Қарай-қарай!жанарым талған сатерім.
Жоқ-жоқ енді менде қайтадан жазам,
Мұқағали жазбаған жырды саған арнап.
Қалауын жан едің ғой назік жаның.
Қарайтын көзжанармен көз қумартып,
Сен жайлы мен ұйықтамай өлен жазып,
Ойлап армандап жатудын өзіде бақыт.
Жанарын сенің күндей нурлы көктем.
Асем жүзене қарап көктемді күткем,
Ажарын-ау?келбетің сенің жазшуағы,
Кірпігің сенің қара,дір-дір еткен,
Жанымның,журегімнің бөлшегісің сен.
Сезімім бар,бір сатке де өшпейтуғын,
Көнілім бар,бір өзіңе де айталмаған.
Журегім бар,өзіңді өшіре де алмаған.
Нуртас Абилов Болатұлы
