Өмір деген не?осы деп сұрады менен!
Кішкентай да,қыз алдыма салем беріп!
Өмір дегенен түсінгенім бірақ нарсе?
Кетесің өмірденде солғана анық нарсе.
Өмір деген,бұран жол ғой қыйлыспаған!
Өмір деген,алыпқой деймін алдырмайтын!
Аяғынан ешкімді де?өзіде,шалдырмайтын!
Қанша қыйындығын пендесіне артып беріп?
Қайғысын артынан ұялмай сыйға тартқан!
Өмір деген, бақыт па түсініп қарағанға?
Бақытсыздық қой!қанағат етпеген жандарға?
Мүмкін жамандықпенен,қайғылар да шығар?
Ешкімен сырласпайтын өмір наданда болар!
Әлде бұл, бұл өмір дегенде жүрек жоқта?
Осыларды айтып кетер,өмірдің тілі жоқ та?
Сондықтан өмірге деген менің,өкпем көп!
Өкпелеті,тепті мені алыст-ау?бір сыртқа.
Кел екеуіз,бұл өмір дегенмен сырласайық.
Сырын ашыпта?адамдарға-ау нұр сыйлайық,
Гүл сыйлайықта, қатыпта қалған өмірге?
Жібітіп көрейік,мына қатал жұмбақ өмірді?
Адам деген өмірге,нұрланып келеді екен!
Адам туғанда кішкентай тал егеді екен!
Ол тал басында, шыбықта болады екен!
Шыбық,күнен күнге өсіпте мына өмірде?
Қатайып,өмірге қарсы да жүзеді екен,
Жел даулына да?өмірдің төтепте беріп.
Дау ағаш болыпта?тамырын жайады екен.
Адамдарда осындай жайтпенен өмірге?
Келеді екен жай жылаған саби болып!
Ыстығына өмірдің пісіпте де жетіліп!
Суығына да тайсалмай көнеді де,екен.
Өмірге келгенін бәрі бақытты емес,
Өмірден кеткенің бәрі бақытсыз емес,
Кешсен өмірді сен тек,адал боп өт...
Болашақ сен деі жырғыпта айтатыдай...!
Нуртас Абилов Болатұлы
