Ақынмын десем

Ақынмын десем кейбір жандар сенбейді, 
Ақын көп,солардан алдың деп көнбейді, 
Менің сөзімді өтірік ерегісіп жөндейді, 
Жөндегенен де,ештене өзгеріп кетпейді, 
Өзгертер де,бір-екі жолды алып тастар, 
Одан еш өлеңнің-ау?мағынасы өзгермейді, 
Балкім-ол,жандар,көреалмайды көрмейді, 
Мен бірақта қарсыласпаймын да,көнемін, 
Айтқан сөзге құлақ қойып тыңдап сенем, 
Арқашан ақын болып,мына өмірде өлемін, 
Сенде сенесің,сен,мейлі,мен сенбеймін! 
Ұйқасы-ау?жоқ дегенге өзім көнбеймін! 
Мен,тып-тыныш жатқан жайлы көлдеймін! 
Толқып жатқан,бір өзендеймін өрлеймін! 
Арнасына-ау? сыймай жатқан мұхитаймын. 
Мұхитан мен,ұшамын мына жарық аспанға? 
Қанатым болмасада,өлеңдерім армандауда? 
Армандаудан мен,өмірден де,асықпаймын! 
Өлең мен жырау?арнаудан да жалықпаймын! 
Самал ды салқын бір салмақты желдеймін, 
Есіпте өткен,ескектеймін де,ескермеймін 
Не айтсада-ау?өмірден өзім өзгермеймін! 
Осы қалпымды,өзгертуге де,талпынбаймын! 
Айтып та,жатыр біреулер мені,ақын сымақ, 
Мені көргендей олар мейлінше мені сынап, 
Мейлі олар айтсын,барі бірде айтып тынат, 
Бірақ одан менің түгім кетпейді сынасада. 
Сағым болған өмңрден сағатарым сынадыда? 
Сынайды олар да,мына өмірдің сынағында 
Нағыз ақындармен,салыстырды қарайды да? 
Ұялмайды-ау?солармен меніде салыстыруға? 
Барін айтта бірін айт менде лайық болам! 
Әйтеуір қазақтың ақыны деген ғажап атқа?