Бар адамға өтімдісің, сен сөйлесең,
Баянсыз да секілдісің-ау?кейде сен.
Сені көру еді менің жалғыз арманым,
Іздеп келем, іздеп келем талмадым.
Іздеп келем,әлі күнге мен жолдамын.
Тым құрыса, қонағым да болмадың.
Келіп кеткенде сәлемді де бермедің.
Айтшы маған,қай биікте жүрсің сен?
Жерге түспей асқақтатқан кім сені? Шынымен- ақ, мен әліде түсінбеймін, Мен іздеген бақытым-ау? қайдасың..
Есіңде шығар,аяулы анаң,қарт анаң,
Нан пісіріп еді,саған арнап арпадан.
Жер шырынын қызым татсын деп еді,
Бірақ қатқаны сол,бір қайран жүрек,
Дәм татып кетуге де,сен жарамадын.
Долдандың бұлттай қабағыңды түсіріп,
Арпа нанды қойдың сен былай ысырып.
Ойын қуып кетің дала ансап бір құтырып
Сонда саған анаң боп тіл қатып бір сөз,
Жылы сөзбенен жанарымды жылытып,
Әтең-ау? сен түсінбей тағы кете бардың Мен шақырған дауысым ды, да елемей!!!
О, Бақытым,сені бала кезден аңсадым
Қалай айтсам екен-ау? мұны мен саған.
Бір күні үйде отыр едім жалғыз ерігіп,
Сені маған көшеде жүр деді сенделіп.
Мен көшеге шықтым жылдам жүгіріп,
Жан-жағыма қарап шығып едім үңіліп,
Таба алмадым,мұнға жанды батырдың
Сен сол күні қайда болдың, жарқыным?
Саған адал болғанымен жалғыз жүрегім,
Аңғармайсың ғой! мендегі мынау сезімді
Саған жолда сәлем берген бір жанның,
Жанарына жасырынып жүр бір сезімдер.
Бала кезгімдегі ерлігімді, мен қайталай, Ән жазып жүрмін қаламымды талдырмай
Сол кезде сүйемін сені мен деп айталмай, Үйіңді жүрдім мен жан жағын бір торлай Үйіңді жүрдім мен жан жағын бір торлай!!
Жүз айналдым сынарынан айырылғандай,
Әтең сол қабырға ғой сезімімді жасырған...