Бұл көктемнен не күтіп ем..
Сені ме?Мұң жылатты көзімді,
Айтар едім тәті бір сезімді,
Өткенің құшағында қалды Қысым
Жауратып тондырған мына мені.
Жалғыздықта көп күттім ғой...
Нені күтім не берді маған бұл көктем,
Жалғыздық жанымды қыйнады текке менің,
Бір жылулықты ансап жүрген жанымды,
Кімдер білсін,кімдер оқын оны ұқсын,
Нені күтім бәрі,өшті емеспе бар үмітім
Ұрланып ойларым,тағыда әкетті санамды,
Қайда барып жұбатам,жалғыздық жанымды.
Бұл көктемнен күткенім менің көп болған,
Ал қазір ше,талдырып тұрмын құр жанарды.
Тағы да сол, жүрмін амалсыздықтан ақыры,
Тағдырымды бөлшектеп алды, тағы қолдағы,
Өкпелімін өмірге сонғы кезі мен деген,
Арпалысып жүрмін мендегі аяусыз көктемен,
Мені қойшы, шыдаймын ғой,мен шыдаймын,
Жанардағы үмітімді жылатпаса болғаны..
Нуртас Абилов Болатұлы
