Күл алем жарық қой,маған қарап турған,
Естүсіменен,осы алем ғой мені,айырған,
Таң атырып,кеш батырып,күнде ойлатып,
Осы алем ғой мені өзіне ғашық қылған.
Өзіңе қаратып та,тұмшалап байлап алып,
Өзіне еріксіз байлап та,құмар қылған.
Қандырып баріне шаршатып қарық қылған,
Осы алем ғой!сан ғашықты өзіне алған!
Көзі тоймайды,осы алем карап тұрсам!
Қыйындығын төгіп берер сансыз маған!
Қыңыры мен қырында өзім асыр салғам,
Балалығымды да ау?ұрладың лапылдаған,
Бәрін алдың менен сен,бәрін де алдың,
Оданда жазбадың ба?сенім,бақыт маған,
Іздеуменен жүрмін сансыз ойларменен,
Сансыз кеткен жан жаққа сайларменен,
Өздігімнен мендағы өзім құлап алам!
Көк шөбіңе мендағы сенің аунап алам!
Басымды қойып жартасыңа ұйықтап кетем!
Анда санда сағынып өзімде жылап кетем!
Бесіктегі баладай,жатқыз тербет мені?
Шаршаған күйімді,демалып басайын кеп!
Нуртас Абилов Болатұлы
