Көзімнен жас тамшылап түн ішінде,
Отырамын сырға беріліп мұң ішінде,
Таңың да,атқанын да байқамаймын,
Сүйген жүрегім, сезбейді ештенені,
Жанарыма бар қайғыны жыйып ап!
Айталмаған сезімім бар мен ішінде,
Жанымда бір бет қағаз, қаламенен.
Фотан жатыр үстелімнің дәл үстінде?
Түсіме жійі ене берме, келе берме?
Ұйқымды рұқсатсыздан ұрлай берме?
Өзіңе айталмаған адал,пак сезімімді,
Кімге барып айтамын білсін деумен.
Қыйналғаным жетер енді,көрер көзге?
Айып па мен сізді жүрегім сүйгені де,
Бар айыбым,айталмай жүрген сезімім.
Онда не тұр,кешірерсің білгенде сен,
Мендегі сезім дегенді,сен сезбейсіңбе?
Көзіңнің алдындағын сен,кормейсіңбе?
Қызғаныштан өшіпте жатыр, жанардан,
Қуаныш боп байқалған сезім деген.
Түсімнен сен шықпайсың,жаным неге?
Кеше келдің, бүгін келді, ал ертеі ше?
Мендегі сезім деген,сіз үшін ертегі ме?
Сені жаным, байқаусызда көре қалсам,
Жүрегім қуанып қайтады, өз мекеніне..